Іл-76 (па : Candid — англ.: шчыры, прамы) — савецкі цяжкі , распрацаваны ў па праекце і пад кіраўніцтвам акадэміка ; ваенна-транспартны самалёт з .
Іл-76 | |
---|---|
руск.: Ил-76 | |
![]() | |
Тып | ваенна-транспартны самалёт[d] і airplane with 4 jet engines[d] |
Распрацоўшчык | Авіяцыйны комлекс імя С. У. Ільюшына[d] |
Вытворца | Авіяцыйны комлекс імя С. У. Ільюшына[d], Ташкенцкі механічны завод[d] і Aviastar-SP[d] |
Галоўны канструктар | Генрых Наважылаў[d] |
Першы палёт | 25 сакавіка 1971 |
Пачатак эксплуатацыі | 1974 |
Эксплуатанты | Algerian Il-76 fleet[d][…], Ангола, Арменія і Беларусь |
Адзінак выраблена | 950 |
![]() |
Серыйна вырабляўся ў Узбекістане на . У 2010 годзе вытворчасць самалёта афіцыйна перанесена ў Расію на завод «» ва Ульянаўску.
Апісанне
![]() | |
---|---|
Відэа ўзлётаў і пасадак на грунтавыя палосы | |
![]() | Іл-76 узлёт і пасадка з грунтавага аэрадрома |
![]() | Пасадка на грунтавы аэрадром. Тоцкі палігон. Вучэнні "Цэнтр-2015" |
Іл-76 прызначаны для транспарціроўкі тэхнікі і грузаў рознага прызначэння. Самалёт здольны дастаўляць, у залежнасці ад мадыфікацыі, максімальнай масай 28-60 т на адлегласць 3600-4200 км з крэйсерскай хуткасцю 770—800 км/г. Грузавая кабіна мае памеры 24,5 м у даўжыню (з якіх 4,5 прыпадае на ), 3,46 м у шырыню і 3,4 м у вышыню; нахільная грузавая рампа служыць адначасова трапам для ўезду тэхнікі. Прастора пад падлогай грузавой кабіны выкарыстоўваецца пад дапаможныя грузавыя адсекі для размяшчэння рознага рыштунку..
Усе кабіны Іл-76 , што дае магчымасць перавозіць 145 (у двухпалубным варыянце — 225) салдат з асабістай зброяй або забяспечыць выкід дэсанта-штурмавой групы з 126 чалавек. Самалёт можа транспартаваць усю наменклатуру баявой тэхнікі . Адзін Іл-76 можа дэсантаваць парашутным спосабам, на дэсантных платформах, да чатырох адзінак тэхнікі (, , або ГАЗ-66) або тры з суправаджальным дэсантам да 21 чалавека, або чатыры адзінкі пасадачным спосабам. Таксама можа перавозіць большую частку тэхнікі мотастралковых дывізій.
Самалёт здольны браць на борт да 109 000 л і пераадольваць адлегласць да 6700 км са сярэднім 9 т/гадзіна, перагонная адлегласць да 10 500 км.
![image](https://www.wikiquery.be-by.nina.az/image/aHR0cHM6Ly93d3cud2lraXF1ZXJ5LmJlLWJ5Lm5pbmEuYXovaW1hZ2UvYUhSMGNITTZMeTkxY0d4dllXUXVkMmxyYVcxbFpHbGhMbTl5Wnk5M2FXdHBjR1ZrYVdFdlkyOXRiVzl1Y3k5MGFIVnRZaTlqTDJNM0wxSlNOVEV3T1Mwd01UQTFVaTV3Ym1jdk1qSXdjSGd0VWxJMU1UQTVMVEF4TURWU0xuQnVadz09LnBuZw==.png)
Прызначаны для эксплуатацыі на бетанаваных і грунтавых аэрадромах з трываласнымі характарыстыкамі не ніжэй 0,6 Мпа, здольны выканаць пасадку на лядовы аэрадром Антарктыды. Даўжыня разбегу на ўзлёце складае 1500—2000 м, а прабег пры пасадцы 930—1000 м. Іл-76 дазваляе даставіць грузы ў цяжкадаступныя месцы, у тым ліку на ў Паўночным Ледавітым акіяне выкарыстоўваючы розныя спосабы іх парашутнага дэсантавання. Характарыстыкі самалёта дазволілі ўстанавіць некалькі сусветных авіяцыйных рэкордаў. Арыентыровачны кошт самалёта — 5 млрд рас.руб. станам на 2017 год.
Распрацоўка і вытворчасць
28 чэрвеня 1966 года Міністэрства авіяцыйнай прамысловасці СССР даручыла АКБ С. В. Ільюшына правесці даследчыя работы па стварэнні праекта , з чатырма турбарэактыўнымі рухавікамі, прызначанага для выканання задач, якія ўскладаюцца на ваенна-транспартную авіяцыю па пасадачным і парашутным дэсантаванні войскаў, баявой тэхнікі і ваенных грузаў.. Ужо 25 лютага 1967 года Генеральны канструктар С. В. Ільюшын зацвердзіў распрацаваную тэхнічную прапанову па стварэнні Іл-76.
27 лістапада 1967 года Савет міністраў СССР прыняў пастанову аб пачатку прац па стварэнні Іл-76.. Работы па стварэнні самалёта праходзілі пад кіраўніцтвам намесніка Генеральнага канструктара (з 28 ліпеня 1970 года Наважылаў — Генеральны канструктар АКБ маскоўскага машынабудаўнічага завода «Авіяцыйны комплекс імя С. В. Ільюшына»). Распрацоўка эскізнага праекта самалёта вялася пад кіраўніцтвам . З 12 па 31 мая 1969 года працавала макетная камісія пад кіраўніцтвам генерал-лейтэнанта . Тады на вырабленым у натуральную велічыню макеце самалёта правяралася ў тым ліку і размяшчэнне рознай ваеннай тэхнікі ў самалёце (выбар памераў грузавой кабіны ўяўляў сабой складаную задачу з-за вялікай разнастайнасці перавозімых грузаў і тэхнікі).
Праектаванне самалёта ўскладнялася яшчэ тым, што неабходна было забяспечыць эксплуатацыю самалёта на грунтавых аэрадромах абмежаваных памераў і атрыманні ў гэтых умовах кароткіх даўжынь разбегу і прабегу. .
Акт працы Макетнай камісіі быў зацверджаны Галоўнакамандуючым ВПС 20 лістапада 1969 года .
Пабудова першага вопытнага самалёта праводзілася ў Маскве на машынабудаўнічым заводзе «Авіяцыйны комплекс імя С. В. Ільюшына». самалёт здзейсніў 25 сакавіка 1971 года з ( — Герой Савецкага Саюза ), пасадку здзейсніў на . У маі 1971 года самалёт быў упершыню прадстаўлены міжнароднай грамадскасці на . Выпрабаванні самалёт праходзіў у гарнізоне [] (каля Вялікага Ноўгарада) і ў гэтай жа дывізіі (Віцебск-Паўночны, Крачавіцы, ) упершыню ўстаў на ўзбраенне ВПС СССР.
Упершыню грамадзяне СССР змаглі ўбачыць Іл-76 у канцы заключнай серыі тэлевізійнага мастацкага фільма "Апошні рэйс «Альбатроса»", тэлепрэм’ера якога адбылася 20 верасня 1971 года .
Першы самалёт серыйная вытворчасць здзейсніў свой першы палёт 5 мая 1973 года з аэрадрома Ташкенцкага авіяцыйнага завода, экіпаж лётчыка-выпрабавальніка . У далейшым самалёты Іл-76 розных мадыфікацый вырабляліся на Ташкенцкім авіяцыйным вытворчым аб’яднанні імя В. П. Чкалава (), усяго за гады вытворчасці пабудавана 955 самалётаў, з іх больш за 100 адпраўлена на экспарт. Эксплуатуецца 393 самалёты. Аб’ёмы вытворчасці даходзілі да 65 самалётаў за год.
Зноскі
- World Air Forces 2014 — 2014.
- Frawley G. The International Directory of Military Aircraft 2002/03: The thoroughly revised fourth edition of the only biennial directoy of the world's military aircraft. Features over 320 individual aircraft types currently in service or under development and a fleet inventory of the world's air arms, plus significant UAVs and aircraft carriers. — Aerospace Publications, 2002. —
- World Air Forces 2008 — 2008.
- http://www.soldiering.ru/avia/airplane/il76.php
- Реестр самолётов типа Ильюшин Ил-76/78/А-50
- Самалёт Іл-76: лётна-тэхнічныя характарыстыкі. Даведка. (руск.). РІА Навіны (28 лістапада 2010). Праверана 28 ліпеня 2017.
- Ільюшын Іл-76 // на airwar.ru
- ТРАНСПАРТНЫ САМАЛЁТ ІЛ-76 І ЯГО МАДЫФІКАЦЫІ(недаступная спасылка). з першакрыніцы 25 мая 2012. Праверана 3 жніўня 2012.
- Іл-76 мяняюць палётнае заданне // «Коммерсантъ» № 101 ад 8.06.2017, стар. 1
- Талікаў Н. Д. Тры чвэрці стагоддзя «ільюшынскага» неба… — М.: Веснік Паветранага Флота, 2008. — С. 186
- Самалёты АКБ імя Ільюшына. Пад рэдакцыяй акадэміка Г. В. Наважылава
- Талікаў Н. Д. Тры чвэрці стагоддзя «ільюшынскага» неба… — М.: Веснік Паветранага Флота, 2008. — С. 189
- Талікаў Н. Д. Тры чвэрці стагоддзя «ільюшынскага» неба… — М.: Веснік Паветранага Флота, 2008. — С. 191
- Талікаў Н. Д. Тры чвэрці стагоддзя «ільюшынскага» неба… — М.: Веснік Паветранага Флота, 2008. — С. 197
- http://www.airwar.ru Ільюшын Іл-76
- Талікаў Н. Д. Тры чвэрці стагоддзя «ільюшынскага» неба… — М.: Веснік Паветранага Флота, 2008. — С. 198
- Афіцыйны сайт ААТ «Авіяцыйны комплекс імя С. В. Ільюшына». Даты першых палётаў. 28 чэрвеня 2013.
- «Апошні рэйс Альбатроса» 4-я серыя (1971 год) на партале Youtube. Глядзець на 1:02:00